وقتی من و پیتر آفسشنیتر بعد از تقریباً دو سال کوهپیمایی در مسیرهای کوهستانی تا ارتفاع بیست‌هزار پا به لهاسا رسیدیم، دچار یخ‌زدگی و تاول شده بودیم؛ سوءتغذیه داشتیم و مریض بودیم؛ لهاسا به‌عنوان شهر ممنوعه شناخته شده بود، بنابراین تعجبی نداشت اگر دولت تبت ما را به مرز برمی‌گرداند. گرچه، عکس آن اتفاق افتاد. به ما ترحم کردند؛ غذا، لباس‌های نو و گرم، خانه و کار دادند و باهم طرح دوستی ریختیم...

«یکی از بزرگ‌ترین و باورنکردنی‌ترین داستان‌های ماجراجویانه‌ای که تابه‌حال خوانده‌ام؛ رویدادهای هیجان‌انگیز و خالی از اشتباه کوه‌نوردی، فرارهای جسورانه، زندگی سرّی، تبت ممنوعه و رویارویی با افراد خارق‌العاده».
سانتا راما رائو
 

1396/4/13 ساعت 16:32