... شعر فضایی است متفاوت از هر فضایی دیگر. شعر یعنی بیگ بنگ:
هستی: آغاز:... . وانگهی شعر، هم تقلیدِ طبیعت و هستی است، و هم
آین هی وجود خویش. شعر خود یک وجود مستقل از هر چیز و هر
وجود دیگری است. ای نکه شعرجهنم نیز است: تجرب هی دوزخ. درواقع
شعر خود هستی ست: زبان. و زخمِ وجودِ آدمی. پاییز. کلم ههای زرد و
نارنجی. پرتقال خونی. نقط هی مقابل زندگی: مرگ: استعاره! در هستی
و در خود. اگر به صورتی کلی به آن بپردازیم م یتوان گفت این شعر
است که هستی را هستی م یبخشد، دنیا را م یآفریند و بر بندگانش
ابری از کلمه م یباراند و خون را با شعر م یشوید.

1396/4/13 ساعت 16:32