نقد فرمالیستی در میان ناقدان ایران جا باز کرده، ولی هنوز ابعاد آن به‌درستی شناخته نشده و شیوه‌ی اصلی آن که مبتنی بر تمایز میان زبان هنجار و زبان ادبی است، جنبه‌ی کاربردی نیافته است.
این پژوهشتلاشی است برای شناساندن این مکتب و اصول آن درباره‌ی داستان و به بررسی آن در برخی داستان‌های کوتاه نسل سوم به بعد نویسندگان معاصر پس از دهه‌ی هفتاد می‌پردازد. اهمیت این پژوهش در تازگی موضوع و کاربرد آن است. ضمن این‌که درباره‌ی آثار انتخابی کمتر در نشریات ادبی یا کتاب‌ها نوشته‌اند. به‌عبارت دیگر، این پژوهش نشان می‌دهد که تعاریف ناقدان فرمالیستی از سازه‌های داستان مانند مضمون، دیدگاه، زمان، فضا، کنش و پایان‌بندی به چه شکل در داستان‌های این دهه و پس از آن نمود پیدا می‌کند.

1396/4/13 ساعت 16:32