افزودن به سبد خرید

---

مقدمه

درام مدرن چین، در مقایسه با تئاتر سنتی چین، تاریخچه‌ی نسبتاً کوتاه‌تری دارد. در طول نخستین دوره‌ی به‌اصطلاح غربی‌سازی تئاتر در آغاز قرن بیستم میلادی، درام مدرن با هدف گسترش و پخش ایده‌های جدید از اروپا وارد چین شد. درام مدرن چین که مورد حمایت روشنفکران ترقی‌خواه قرار گرفت، تسلط انحصاری تئاتر سنتی چین را که از لحاظ اجرا، کلیشه‌ای بود و صرفاً برای سرگرم نمودن تماشاگران به‌کار می‌رفت، به‌چالش کشید. یکی از مشخصات اصلی و برجسته‌ی درام مدرن، زبان روزمره و شفاهی آن بود، حال آن‌که در تئاتر سنتی چین، آوازخوانی نقش مهمی را ایفا می‌کرد. به‌دلیل آگاهی از این تمایز برجسته بود که درام مدرن چین، درام شفاهی نامیده شده و می‌شود.

در ابتدا، نمایشنامه‌های غربی از دوره‌ها و مکاتب متعدد به‌زبان چینی ترجمه شدند و به‌روی صحنه رفتند. از نمایشنامه‌ی هملت، اثر شکسپیر، گرفته تا نمایشنامه‌های سالومه، نوشته‌ی اسکار وایلد، و پرنده‌ی آبی، نوشته‌ی موریس مترلینگ. اما طرفداران درام شفاهی به‌زودی پی بردند که درام واقع‌گرایانه در ارتقای اصلاحات اجتماعی بسیار مفید است. در میان نمایشنامه‌نویسان واقع‌گرای بنام، هنریک ایبسن توجه بیشتری را به خود جلب کرد. زیرا هیچ نمایشنامه‌نویس غربی دیگری به‌اندازه‌ی او با شور و حرارت موردبحث و گفت‌وگو، ترجمه و اجرا بر روی صحنه قرار نگرفت. مهم این‌که "لو شون" (1936- 1881 م) که به‌طور معمول بزرگ‌ترین داستان‌نویس ادبیات چینی قرن بیستم محسوب می‌شد، یکی از پیشگامان در معرفی ایبسن به چینیان بود. او در دو مقاله‌اش که در Henan (شماره‌های 2/3 و 7) در سال 1907 م در ژاپن به‌چاپ رسید، از ایبسن به‌خاطر انتقادهایی که در نمایشنامه‌هایش از سنت‌های قدیمی و اصول اخلاقی کرده بود، تمجید کرد. مجله‌ی جوان امروز، که نماینده‌ی حرکت فرهنگی جدیدی بود، در سال 1918 م شماره‌ی ویژه‌ای درباره‌ی‌ ایبسن منتشر کرد که در آن ایبسن به‌عنوان مرد ادب شماره‌ی یک در اروپا مورد ستایش و تمجید قرار گرفت. همین شماره مقاله‌ی مهمی با عنوان ایبسنیسم را توسط هوشی که شخصیت برجسته‌ی دیگری در میان روشنفکران چینی ترقی‌خواه بود و در سال‌های بعد تأثیر زیادی بر پذیرش ایبسن در چین داشت، منتشر کرد.

 

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---