افزودن به سبد خرید

---

نکته‌ی مهم و قابل ذکر از تالیف این نمایشنامه این است که نمایشنامه‌نویس، هنگام بهره‌گیری از منابع دینی، سعی و اهتمام خود را به استفاده از اشتراکات اعتقادی ادیان معطوف نموده است. لذا در طول داستان، هیچ‌گاه مطلب یا گفت‌وگویی که به اهانت یا بی‌احترامی یا قیاسی که معنای برتری مذاهب بر یک‌دیگر منجر شده باشد، صورت نگرفته است. در صحنه‌ای از نمایش، روزبه به دلیل سرزنش پدر، نزد موبد اعظم می‌رود تا شاید با نصایح او، از آیین جدیدش بازگردد؛ اما در گفت‌وگویی که میان آن‌ها صورت می‌گیرد، روزبه برای دفاع از آیین مسیح، نه تنها آیین نیاکانش را انکار نمی‌کند، بلکه به دفعات به تمجید از داده‌های اهورایی یکتا، و انسانی بودن فرامین آشوی مقدس لب به سخن می‌گشاید؛ به گونه‌ای که موبد، او را براساس داده‌ی ارزشمند اَشوی مقدس، در انتخاب دین، آزاد می‌گذارد؛ آن‌جا که اَشو می‌فرماید: «بهترین گفته‌ها را به گوش بشنوید، با اندیشه‌ی روشن برآن بنگرید، سپس هر مرد و زن، آزادانه راه خود را برگزیند.» (گزیده‌ای از پیام اَشو زرتشت.) و سلمان است که با بینشی ژرف و اندیشه‌ای روشن می‌شنود و می‌بیند و آنگاه با تامل و گذر از آئین‌های مقدس و انسانی اَشوی زرتشت و کیش پاک مسیحیت، به آغوش اسلام ناب و بارگاه خاتم پیامبران و سپس اعلی‌مرتبه‌ی اهل‌البیت بار می‌یابد.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---