افزودن به سبد خرید

---

خواب دیدم هزاران هزار اسبِ سپیدِ تک شاخ، با بال‌های سپیدِ بلند، آبیِ آسمون رو طی می‌کنند... دیگه صدای سنجاقک‌ها و زَنجِره‌ها رو نشنیدم... مسخِ این بی‌کران بودم... از بدنشون چنان نوری ساطع می‌شد که چشم‌هام رو می‌زد... نه... نباید چشم‌هام رو ببندم... نباید... نباید.  بال‌هاشون رو جمع کردند و به‌سمت من اومدن... به‌سمت زمین... همه‌جا در سپیدی فرو رفته بود... سپیدی مطلق... از بین یال‌ها و دُمِ سپید و بلندشون هزاران هزاران قاصدک پَر می‌کشید و فضای دشت رو پُر از حس غریبی می‌کرد که تابه‌حال ندیده بودم... از سُم‌هاشون شراره‌های نورِ سپید و بنفشی بیرون می‌جهید که حاشیه‌ی تنشون رو پُر از کهکشان می‌کرد... خدایا... این‌جا کجاست؟ از ترس، زیبایی مطلق و نور، بی‌اختیار چشم‌هام بسته شد... و ای‌کاش نمی‌شد... ای‌کاش...

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---