افزودن به سبد خرید

---

دلجو: اسمش دلارام بود اما هیچ وقت آروم نبود، یه مشت گندم ریخت جلوی گنجشک ه و چمدونمو داد دستم، بعد یه حرفی زد که جیگرم سوخت.

زخمی: چی گفت؟

دلدار: مادره دیگه، صورت خیسش یه طرف و بغض صداشم یه طرف.

تنها (گریان): یه وقت نری پلاک بشی برگردی.

دلدار: تنها خداحافظی ای که هیچ وقت از یادِ آدم نمی ره خداحافظی ِ مادره س!

تنها: از تو پنجره ی خونه شون دیدم، بارون بود و خیس ِ آب شده بودم، دلش سوخت و پنجره رو باز کرد، بعد هم بخاری روشن کرد، یادته زخمی؟ مادرش گفت، جبهه پُر از بارونه، من شنیدم، بارونِ آب و بارونِ ترکش و بارون مرده ها، این بخاری رو ببر با خودت اگه می خوای...

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---