افزودن به سبد خرید

---

احمد بیگدلی:
ساعت 2 و 21 دقیقه و 13 ثانیه شنبه 29 اسفند توشفان ئیل
تا من خودنویسم را دربیاورم، پری‌نازخانم از تو گنجه، یک خرگوش کوچکِ کاموایی بیرون می‌آورد و می‌گذارد وسط سفره و پیاله‌های کوچک چینی را دورش می‌چیند. بعد خیلی نرم می‌رود آشپزخانه که چای را دم بکند. نگاه می‌کنم: سماق، سیر، سرکه، سکه، سنجد. می‌دانم که مثل تمام سال‌هایی که بر او گذشته، به‌جای سبزی، قاب عکس سینا سامان را می‌گذارد. این تکه را ذبیح بارها بازنویسی کرده تا بتواند قاب عکس را کنار تنگ ماهی بگذارد و آینه را طوری میزان کند که پرهیب چهره‌ی تمام‌رخ سینا، در پرتو نور شمع‌ها بیفتد توی آب و یک جفت ماهیِ قرمز، میان لب و دهان نیمه‌باز و ابروهای هلالی‌اش بروند و بیایند و حباب‌های ریز سطح آب را بترکانند.
 

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---