افزودن به سبد خرید

---

از آفریدن قهرمانان داستان‌­هایت و این‌که این شخصیت­‌ها هنوز زنده هستند چه احساسی داری؟ در ورای این سؤال سخنی از ساراماگو به‌ذهنم رسید که می‌­گوید: «نویسندگان می‌توانند شخصیت­‌های بیافرینند که از انسان‌­های معمولی عمر بیشتری داشته باشند»، آیا شخصیت محبوبی در داستان‌­هایت وجود دارد که قرابتی با تو داشته باشد و احساس کنی که هنوز زنده است؟
برای من، شخصیت اشرف در رمان مرگ تک‌فرزند دوم زنده‌­ترین شخصیتی است که تا حد زیادی به خود من شبیه است.
چرا؟
شاید تعبیر این امر کمی دشوار باشد، اشرف در وضعیت تک‌فرزندی زندگی می­‌کند، من نیز تک‌فرزند بودم. تک‌فرزند پسر در میان تعداد زیادی از خواهران. کودکی خود را در میان تعدادی از خواهران به‌سر بردم. همچنین هر دوی ما در وضعیت نارضایتی از جهان به‌سر برده‌­ایم. البته دلایل این عصیان و ناراحتی شاید متفاوت باشد، اما بر این باورم هر دوی ما در نوجوانی و کودکی خود دارای تجربه‌­های مشترکی هستیم. مرگ تراژیک او شاید تصویری از مرگ کودکی من باشد. همان اندازه که مرگ اشرف مرگی سیاسی است و به‌دست عده‌­ای از مردم و دوستانش کشته می‌­شود، به همان اندازه شبیه به مرگ کودکی من است. درست است که من برادر نداشته­‌ام، اما به‌نوعی می­‌توان مرگ اشرف را نماد و سمبل مرگ دوران کودکی دانست، که در آن‌جا بسیار به زندگی من شبیه است.

(از مصاحبه با بختیار علی، در رادیو کردی، برنامه­‌ی زایله)
 

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---