افزودن به سبد خرید

---

حصار و سگ‌های پدرم معروف‌ترین رُمان شیرزاد حسن، نویسنده‌ی بلندآوازه‌ی کرد، و از مهم‌ترین آثار تاریخ ادبیات داستانی کردستان است. این رُمان که از آن به‌عنوان نوعی نقطه‌ی عطف در تاریخ ادبیات داستانی کرد یاد می‌شود، در سال 1996 منتشر شد و نقدها و نظرهای زیادی را به‌دنبال خود آورد. با گذشت نزدیک به دو دهه از انتشار حصار و سگ‌های پدرم، این اثر همچنان بزرگ‌ترین شاهکار شیرزاد حسن به‌شمار می‌آید و به‌نظر می‌رسد که برای همیشه به‌عنوان برترین اثر نویسنده باقی خواهد ماند...

حصار و سگ‌های پدرم از یک دیکتاتور سخن می‌گوید... داستان یک دیکتاتور خودخواه و بیمار از نوع صدام حسین که جز خودش کسی را نمی‌بیند... این رُمان، رُمان عشق و عاشقی نیست... رمان دیکتاتوری است با حرمسرایی از زنان زشت و زیبا و پیر و جوان... حدیث هولناک پدرکشی است... پسری که پس از تحمل رنج‌ها و دردهای بسیار از جانب پدرِ پدرسالارش، دست به شورش می‌زند و با نهایت بی‌عاطفگی، پدر را با ضربت خنجر به قتل می‌رساند... همان بی‌عاطفگی که از پدر به‌ارث برده است...

برخی کج‌اندیشان کوته‌بین در نگاهی سطحی به این رُمان، دیدگاهی جنسی از آن ارائه می‌دهند که این دیدگاه ساده‌انگارانه درواقع نوعی توهین به نویسنده است. کودکانه است اگر به برخی مسائل ساده‌ی اروتیک مطرح‌شده در این داستان، با نگاهی خام و سطحی بنگریم... مسائلی که شاید بتوان آن‌ها را در بسیاری از کتاب‌های آبکی زناشویی، بسیار صریح‌تر و بی‌پرده‌تر و باآب‌وتاب‌تر از این یافت. بدیهی است که شیرزاد در پشت این مسائل سطحی و گاه مبتذل، به موضوعات بزرگ‌تری نظر دارد...

شیرزاد حسن اگرچه نگاه و دیدگاهی فرویدی به جهان پیرامون خود دارد، فرویدیسم او فرویدیسمی از نوع شرقی آن است که از عشقی ناب و به‌دور از هرگونه خیانت سرچشمه می‌گیرد... عشقی روحانی، نه جسمانی... عشقی که همه‌ی زنان و مردان میهنش از آن سهمی دارند...

چنان‌چه با دیدی سطحی به کتاب‌هایی چون رباعیات خیام و دیوان حافظ و مثنوی معنوی مولوی نگاهی بیندازیم، واژه‌ها و اصطلاحاتی از نوع «بوس و کنار، می و باده و شراب، شاهد و حور و غلمان...» و حتا مضامینی همچون انکار قیامت و نماز و روزه به‌وفور یافت می‌شود. در نگاه اول، چنین عارفان بزرگی را باید تکفیر کرد، اما چشم حقیقت‌بین خوب می‌داند و درمی‌یابد که در پشت این واژه‌ها و مضامین ساده و شطح‌گون، چه نگاه ژرفی نهفته است... من در این‌جا نمی‌خواهم این بحث را بیشتر از این باز کنم، چراکه بزرگان ادب این مرز و بوم به‌تفصیل از آن سخن گفته‌اند...

فقط یک نکته‌ی دیگر را درباره‌ی حصار و سگ‌های پدرم یادآور می‌شوم و آن این‌که: وقتی قهرمان داستان پدرش را می‌کشد، بلبشوی عجیبی پدید می‌آید و قاتل که انتظار دارد کسانی که پیش‌تر او را به قتل پدر تحریک کرده‌اند، اکنون با آغوش باز وی را بپذیرند، با کمال تعجب می‌بیند همه بِهش پشت می‌کنند و برای پدر ازدست‌رفته‌شان مرثیه سر می‌دهند... نویسنده در این‌جا با ریزبینی و موشکافی هرچه تمام‌تر می‌خواهد این نکته را یادآوری کند که در جوامع سنتی که مردم به وجود یک قدرت فراتر خو گرفته‌اند، ازمیان رفتن یک‌باره‌ی این قدرت چیره و خشن، باعث نوعی هرج‌ومرج و آنارشیسم می‌شود...

و سرانجام این‌که شیرزاد حسن ـ و یا به‌قول بختیار علی: «این اودیپ خجالتی کردستان» ـ با کمترین واژه‌ها اثری خلق کرده که به بزرگ‌ترین شاهکارهای ادبیات جهان پهلو می‌زند. 

مقدمه ی مترجم

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---