افزودن به سبد خرید

---

 

..مروری بر مجموعه‌داستان «انتقام بخشش» نوشته‌ی اریک امانوئل اشمیت

دسته‌گلی در دست، در جست‌و‌جوی گل‌ها

حالا دیگر می‌توان گفت که اریک امانوئل اشمیت یکی از سرشناس‌ترین و محبوب‌ترین نویسنده‌هایی است که طی سال‌های اخیر ترجمه‌ی آثارش به کتابخانه‌های ایرانی‌ها راه یافته است. هر کس در چنین ادعایی تردید داشته باشد، خیلی ساده با نشان‌دادن تعداد پرشمار کتاب‌هایی که از اشمیت به فارسی برگردانده شده و چاپ‌های متعددی که هر یک به خود دیده‌اند، می‌توان شک و تردیدش را برطرف کرد. در این میان، انتشارات افراز با چاپ آثار متعددی از اشمیت، از جمله «زمانی که یک اثر هنری بودم»، «اولیس از بغداد»، «پرنسس پابرهنه»، «کنسرتویی به یاد یک فرشته»، «ده فرزند هرگز نداشته‌ی خانم مینگ» و «اگر دوباره شروع می‌کردیم» در معرفی و انتشار آثار اشمیت پیشتاز بوده است. تازه‌ترین اثر اشمیت که از سوی این انتشارات روانه‌ی بازار کتاب شده، مجموعه‌داستانی است با عنوان «انتقام بخشش» که با ترجمه‌ی سعیده شکوری به چاپ رسیده است. «انتقام بخشش» اثری از اریک امانوئل اشمیت، چهار داستان را حول محور بخشش در برمی‌گیرد. اگر چه داستان‌ها را به طور مستقل می‌شود خواند، ولی در واقع مانند آثار پیشین نویسنده، روایت‌ها در شعاع یکدیگر معنای عمیق‌تری می‌یابند. نویسنده در این باره می‌گوید: «من یک دسته‌گل را با گل‌های پراکنده تشکیل نمی‌دهم، بلکه با توجه به دسته‌گل به جست‌وجوی گل‌ها می‌روم.» رویکرد اشمیت به عنوان یک درام‌نویس هوشمند و فیلسوف جست‌وجوگر به موضوع «بخشش» در این اثر کاملاً نو و بدیع می‌نماید. در خلال این داستان‌های جذاب و از میان موشکافی رفتارها و واکاوی شخصیت‌ها این خصوصیت یا انتخاب انسانی در حیطه‌ی فردی، عاطفی، اجتماعی و حتی سیاسی مورد بررسی قرار گرفته است. به‌طور کلی می‌توان «انتقام بخشش» را یک روایت داستانی و در عین حال رئالیستی از عشق و نفرت و انتقام به حساب آورد که از تعلیق روانشناختی شگفت‌انگیزی برخوردار است، به‌گونه‌ای که خواننده بعد از پایان اثر با چالش تازه‌ای در موضوع بخشش و تعاملات انسانی روبه‌رو خواهد شد. با هم فرازی از داستان «خواهران بربرن» از همین مجموعه‌داستان را می‌خوانیم: قاعدتا اگر همنشین خواهر درخشانش نبود، نباید توجه کسی را جلب می‌کرد. شاگردی معمولی بود که چون با لی‌لی سنجیده می‌شد، ضعیف به حساب می‌آمد! از لی‌لی دلگیر بود که این مقایسه را به او تحمیل کرده بود، در سکوت لعنتش کرد که از او ماهرتر بود و وقتی نمره‌ی بدی می‌گرفت عادت داشت تقصیر را گردن لی‌لی بیندازد. ناگزیر ده‌سالگی نزدیک شد: یک خانم معلم پیشنهاد داد که دوقلوها را جدا کنند تا هر یک را در کلاس همسطح خودش قرار بدهد. فایده‌ای نداشت خانم معلم ارزش تفاوت‌‌ بچه‌ها را ستود، وعده‌ی شکوفایی بهترشان را داد، از بهره‌وری طبق یک دستور عمل فردی صحبت کرد، موئیزت سرش را پایین انداخت و با بیزاری لی‌لی را تماشا کرد. او از آن موقع به بعد، مرتب اتاق خواهر بزرگش را به هم می‌ریخت، کتاب‌هایش را خراب می‌کرد، مدادهایش را می‌شکست، نقاشی‌هایش را دستکاری می‌کرد، لباس‌هایش را سوراخ می‌کرد. اما لی‌لی همه‌‌چیز را مرتب و بی‌آنکه کلمه‌ای بگوید درست می‌کرد و مراقب خواهر کوچکترش بود.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---