افزودن به سبد خرید

---

 

 

چیز: درد

 

به شکل چیزی بود

پیرامونِ آواها و آرواره‌ها

گاهی به حرف می‌آمد

گاهی به لال

زخم از هوا بود و تلخ از دهان

کدام بود

معلوم نبود

به شکل چیزی بود دایره

جهان را می‌گویم

سِفر به سِفر

به صحایف و اوراق چیزی نگاشت

به قولی با ماهچه‌‌ی ماه و شمسه‌‌ی آفتاب منقش و مزین بود

گفتند فصولی دارد

به مصلحت سرد و گرم

یا قاقُمِ برف و سنجابِ یخ

یا شیرِ باران و طفل مرداد

چیزی ممتد

رنگ به رنگ

رنگین کمانی روی رود

از اصل و عکس

معطوفِ چیزِ چیزِ چیزِ چیز

چیز چیست؟

کدام طرف است؟

به کجا می‌رود؟

چیز

چیزی نیست جز اتحادی از صداهای فرضی

تو فرض کن جنوب

فرض کن اهواز

یکی از عصرها

کارون را به لب بیاورد و چیزی بخواند

کال چیده شود کنار اصواتی فرضی

به جغرافیا برسد

به لهجه

به عادت

مردادی کند برود شهریور

برود پاییز

برود سال

شرجی کند بو بگیرد

سرد شود و بماسد بر تن فصل‌ها

به شکل چیزی بزند بیرون

به رعشه ات بکشاند

روی سطحی یکنواخت

در سرداسرد خطوط

حواست از کار بیفتد

بروی بعد

چیزها به رعایت نقطه چین تن می‌دهند

مثل همین یکی

که دچار می‌کند زودتر

به بعد می‌رسد کبودتر

چیزترین چیز است

چیز

درد  است

"وقت‌ها  باشد یک چیز را اطلاق کنند و مرادشان چند چیز متعدد باشد. گاه باشد که چند چیز را اطلاق کنند و مرادشان یک چیز باشد"

به اختصار

یکی یکی مان را تن می‌کند و جمع می‌شود با مرگ

مکعبی بی رنگ

چهل ساله و جا افتاده

ما را به دوش می‌گیرد

اطراف را به دوش می‌گیرد

مستطیل به مستطیل

دوش می‌شود و خاکستر

خواست تا دفتر به کارون بشوییم و

لب به حرف آشنا کنیم

"ما را ز نه چیزی برسانید به چیزی"

کرامت دارد و کراهت

جایی به کارون می‌زند

جایی کارون را از آب می‌گیرد

نزدیک می‌شود

ده

بیست

سی

چهل

خط می‌خورد از پا

می خواند

من

تو

او

ما

خط می‌خورد از گلو

همیشه چیزی نگفته می‌ماند

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---