افزودن به سبد خرید

---

 

عصر طلایی نظریه‌ی فرهنگی مدت‌هاست سپری شده است. چندین دهه است که آثار پیشرو ژاک لاکان، کلود لوی اشتروس، لوئی آلتوسر، رولان بارت و میشل فوکو را پشت سر گذاشته‌ایم. و چنان است نوشته‌های راهگشای اولیه‌ی ریموند ویلیامز، لوس ایریگاری، پیِر بوردیو، ژولیا کرستیوا، ژاک دریدا، هلن سیکسو، یورگن هابرماس، فردریک جیمسون و ادوارد سعید. از آن زمان تاکنون آثار اندکی به‌تحریر درآمده که همپایه‌ی بلندهمتی و نوآوری این پدران و مادران پایه‌گذار باشد. بعضی از آنها از پای درآمده‌اند. تقدیر، رولان بارت را به زیر وانتِ رختشویخانه‌ی پاریسی فرستاد، و میشل فوکو به ایدز مبتلا شد. سرنوشتْ لاکان، ویلیامز و بوردیو را از میان برداشت، و لوئی آلتوسر را به جرم قتل همسرش به تیمارستان تبعید کرد. گویی خداوند ساختارگرا نبوده است.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---