افزودن به سبد خرید

---

من گنجشکی بودم. موشی بودم. و بعد سگی. اولین‌ بار که متوجه شدم دارم فکر می­کنم، فکر کردم این چیزی است که باید برایش نگران باشم. چون انگار هیچ‌کس دیگر فکر نمی‌کرد. یا آن‌جور که من فکر ­می‌کردم، نمی‌کرد. هرچه بیش‌تر درباره‌ی فکر کردن فکر کردم، بیش‌تر فکر کردم و بیش‌تر نگران شدم. من گرسنه بودم و درد می­کشیدم. و بعد مُردم. دومین باری که متوجه شدم دارم فکر می­کنم، فکر کردم، شیوه‌ی فکر کردنِ من به آن حتماً در آینده بدتر می­شد. چون گرسنگی و درد مرگِ یک شیوه‌ی زیستن بود؛ تنها زیستن که می­شناختم. اگر گرسنگی و درد و مرگ می‌رفتند، چنان‌که همه می‌گفتند می­رفتند، خودِ زندگی هم می­رفت. من یک گنجشک بودم و اولین باری که مُردم متوجه شدم دارم به اندیشه‌ی مرگ فکر می‌کنم. دومین چیزی که به آن فکر کردم، خودِ مرگ بود؛ حالتِ مردن، و حالتِ نبودن. فکر کردم. کُلِ اندیشه درباره‌ی اندیشه‌ی مرگ، درواقع اندیشه‌ی نمردن است، گریختن از مرگ است.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---