افزودن به سبد خرید

---

کاروان چون کشتی بی لنگر و سربازان چون لولیان مست، به کندی و به رخوت پیش می روند. سایه ی ماسیده ی کوه است و تیزی سرمای  باد  بر نوک بینی و ترَک های لب. سرما مغز استخوان را نشانه رفته است. تو هم عاجزانه گرما طلب می کنی. این آسمان بی تردید خورشیدی کم دارد. حتی اسب های صبور هم خمار خورشیدند و آفتاب می خواهند.

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---