افزودن به سبد خرید

---

آره باحال بود اما اون سال اکبر بود، سعید بود یا یه نفر دیگه. من که نمی‌شناختمش. یکی بود حالا که وقتای بیرونش رو «تهران» تئاتر می‌خوند. عید اولی که من رفتم تو، نوبت اجرا افتاده بود گردن همون. نمی‌دونم کارشون برنامه داشت یا همین‌جوری یاد تئاترای بیرون افتاده بودند که وسط خنده خنده در اومد گفت «اما این آفتاب به قاعده می‌تابد. من اکنون پیر شده‌ام و در آستانه‌ی هفتاد افتاده‌ام. اما خوب به یادم هست آن روز که نیمِ حالایم عمر کرده بودم، آفتاب از روی سینه‌ام بلند شد و بالا رفت و روی پشتم، به گرده‌ی من، نشست و یک لحظه یخ کردم. بعد از آن دیگر آفتاب را ندیدم و هر روز که گذشت احساس کردم ثانیه‌ای پایین‌تر می‌نشیند. پایین‌تر. پایین‌تر. تا همین اوقات که یکباره دیدم از من گذشته و دیگر نیست. ببینید حتی سایه‌ام نیز فراموشم کرده.»

 

---

مشاهده همه کتابهای مرتبط

---